www.visto-project.pl/konstrukcje-murowe-mury-wymagania.php

Wymagania - konstrukcje murowe

Wymagania konstrukcyjne dotyczące muru

Materiały murowe

Do wykonywania konstrukcji murowych powinny być stosowane materiały murowe odpowiednie do wymagań dotyczących trwałości muru, przy czym:
- elementy murowe - odpowiednie do rodzaju muru i sposobu ułożenia w murze,
- zaprawa, beton i zbrojenie - odpowiednie do rodzaju zastosowanych elementów murowych.

Wiązanie elementów murowych

Elementy murowe należy wiązać w kolejnych warstwach tak, aby mur zachowywał się jak jeden element konstrukcyjny. W celu zapewnienia należytego wiązania, elementy murowe powinny nachodzić na siebie na długość nie mniejszą niż:

w przypadku elementów murowych o wysokości nie większej niż 250 mm - 0,4 wysokości elementu lub 40 mm,
w przypadku elementów murowych o wysokości większej niż 250 mm - 0,2 wysokości elementu lub 100 mm.

Miarodajna jest wartość większa.

minimalne odległości pomiędzy spoinami pionowymi w murze

Rys. Minimalne odległości pomiędzy spoinami pionowymi w murze: 1) przewiązanie elementów murowych:
- gdy h_u ≤ 250 mm: większa z wartości 0,4h_u i 40 mm
- gdy h_u > 250 mm: większa z wartości 0,2h_u i 100 mm

W narożach lub w połączeniach przyległych ścian przewiązanie elementów murowych powinno być nie mniejsze niż połowa mniejszego wymiaru poziomego elementu murowego, jeżeli nie spełnia on wymagań podanych powyżej. W celu uzyskania wymaganego przewiązania muru należy stosować odpowiednio ukształtowane lub przycięte elementy murowe.

Grubości spoin

Grubość spoin poziomych (wspornych) i pionowych wykonywanych z użyciem zapraw zwykłych i lekkich powinna być nie mniejsza niż 8 mm i nie większa niż 15 mm.

W przypadku stosowania zapraw do spoin cienkich, grubość spoin powinna być nie mniejsza niż 0,5 mm i nie większa niż 3 mm.

Spoiny pionowe uważa się za wypełnione, jeżeli zaprawa sięga co najmniej na 0,4 szerokości tej spoiny. W przeciwnym przypadku spoiny należy uważać za niewypełnione.

Zapewnienie trwałości konstrukcji murowych

Postanowienia ogólne

Konstrukcje murowe należy tak zaprojektować, aby przez cały przewidywany okres użytkowania w określonych warunkach środowiskowych i przy właściwej konserwacji odpowiadały założonemu przeznaczeniu.

Przy określaniu trwałości konstrukcji murowych należy uwzględnić warunki środowiskowe na działanie których konstrukcja będzie narażona, usytuowanie konstrukcji w budowli oraz sposób jej zabezpieczenia przed działaniem czynników niekorzystnych.

Klasy ekspozycji

Warunki środowiskowe dzieli się na pięć klas ekspozycji:

MX1: środowisko suche - wnętrza budynków mieszkalnych i biurowych, a także niepodlegające zawilgoceniu wewnętrzne warstwy ścian szczelinowych.
UWAGA Klasa MX1 dotyczy tylko tych przypadków, w których podczas budowy mur nie jest narażony na bardziej surowe warunki przez dłuższy okres.
MX2: środowisko wilgotne wewnątrz pomieszczeń lub środowisko mokre zewnętrzne łącznie z murem znajdującym się w nieagresywnym gruncie lub wodzie;
MX2.1: środowisko wilgotne wewnątrz pomieszczeń;
MX2.2: środowisko mokre zewnętrzne łącznie z murem znajdującym się w nieagresywnym gruncie lub wodzie;
MX3: środowisko mokre z występującym mrozem i środkami odladzającymi;
MX3.1: środowisko wilgotne lub mokre;
MX3.2: środowisko silnie mokre;
MX4: środowisko wody morskiej - mur pograżony całkowicie lub częściowo w wodzie morskiej, mur położony w strefie bryzgów wodnych lub znajdujący się w powietrzu nasyconym solą;
MX5: środowisko agresywne chemicznie (gazowe, płynne lub stałe).

Dobór elementów murowych i zapraw

Elementy murowe zaleca się dobierać w zależności od przewidywanych warunków środowiskowych w jakich będzie się znajdować konstrukcja murowa, posługując się tablicą poniżej.

Tablica. Dobór elementów murowych z uwagi na trwałość

Klasa ekspozycji		Elementy murowe ceramiczne zgodne z PN-EN 771-1	Elementy murowe silikatowe zgodne z PN-EN 771-2	Elementy murowe z betonu kruszywowego zgodne z PN-EN 771-3		Elementy murowe z autoklawizowanego betonu komórkowego zgodne z PN-EN 771-4	Elementy murowe z kamienia sztucznego zgodne z PN-EN 771-5	Elementy murowe z kamienia naturalnego zgodne z PN-EN 771-6
Klasa ekspozycji		Elementy murowe ceramiczne zgodne z PN-EN 771-1	Elementy murowe silikatowe zgodne z PN-EN 771-2	na kruszywie zwykłym	na kruszywie lekkim		Elementy murowe z kamienia sztucznego zgodne z PN-EN 771-5	Elementy murowe z kamienia naturalnego zgodne z PN-EN 771-6
MX1		Każde	Każde	Każde	Każde	Każde	Każde	Każde
MX2	MX2.1	F0, F1 lub F2/S1 lub S2	Każde	Każde	Każde	Każde	Każde	Każde
MX2	MX2.2	F0, F1 lub F2/S1 lub S2	Każde	Każde	Każde	o masie ≥ 400 kg/m³	Każde	Każde
MX3	MX3.1	F1 lub F2/S1 lub S2	Odporne na zamrażanie/ rozmrażanie	Odporne na zamrażanie/ rozmrażanie	Odporne na zamrażanie/ rozmrażanie	Według zaleceń producenta	Każde	Według zaleceń producenta
MX3	MX3.2	F2/S1 lub S2	Odporne na zamrażanie/ rozmrażanie	Odporne na zamrażanie/ rozmrażanie	Odporne na zamrażanie/ rozmrażanie	Według zaleceń producenta	Każde	Według zaleceń producenta
MX4		W każdym przypadku należy określić stopień narażenia na działanie soli, zawilgocenie i cykliczne zamrażanie/rozmrażanie oraz zasięgnąć opinii producenta.
MX5		W każdym przypadku powinna zostać dokonana ocena środowiska oraz efektów wpływów chemicznych z uwagi na stężenie, ilości dopuszczalne i szybkość reakcji oraz należy zasięgnąć opinii producenta.

Zaprawy murarskie dobiera się zgodnie z PN-EN 998-2, posługując się tablicą poniżej, w której przyjęto następujące oznaczenia:
P - zaprawa stosowana w przypadku murów narażonych na działanie warunków obojętnych;
M - zaprawa stosowana w przypadku murów narażonych na działanie warunków umiarkowanych;
S - zaprawa stosowana w przypadku murów narażonych na działanie warunków surowych.

Mur w ścianie piwnicznej zabezpieczony w sposób należyty przed przenikaniem wody uważać można za znajdujący się w środowisku klasy MX2.

Tablica. Dobór zaprawy z uwagi na trwałość

Klasa ekspozycji		Rodzaj zaprawy w połączeniu z dowolnym rodzajem elementów murowych
MX1		P ^a), M, lub S
MX2^c)	MX2.1	M lub S
	MX2.2	M lub S ^b)
MX3^d)	MX3.1	M lub S
	MX3.2	S ^b)
MX4		W każdym przypadku określić stopień narażenia na działanie soli, zawilgocenie i cykliczne zamrażanie/rozmrażanie oraz zasięgnąć opinii producentów poszczególnych składników zaprawy.
MX5		W każdym przypadku powinna zostać dokonana ocena środowiska, efektów wpływów chemicznych z uwagi na stężenie, ilości dopuszczalne i szybkość reakcji oraz należy zasięgnąć opinii producentów zaprawy.
^a) Zaprawa P zapewnia, że konstrukcja murowa jest w pełni zabezpieczona przed wchłanianiem wilgoci i mrozem.
^b) Gdy ceramiczne elementy murowe kategorii S1 sa stosowane w murach narażonych na oddziaływania czynników zewnętrznych odpowiadających klasom ekspozycji MX2.2, MX3.2, MX4 i MX5, zaprawa powinna być odporna na korozje siarczanową.
^c) Minimalna klasa zaprawy M2,5.
^d) Minimalna klasa zaprawy M5.

Zaprawy murarskie wytwarzane na miejscu budowy dobiera się zgodnie z PN-B-10104.

Dobór zbrojenia

Stal zbrojeniowa do wykonywania konstrukcji murowych zbrojonych powinna być dobierana z uwagi na trwałość konstrukcji, w zależności od:
- klasy środowiska w jakim znajduje się konstrukcja,
- materiału w którym układane jest zbrojenie (zaprawa, beton),
- minimalnej grubości otuliny betonem.

W przypadku stosowania stali węglowej niezabezpieczonej przed korozją, grubość otuliny betonem c_nom prętów nie może być mniejsza od podanej w tablicy poniżej.

Jeżeli stal zbrojeniowa ułożona jest w zaprawie lub betonie z otuleniem mniejszym niż podano w tablicy poniżej, zaleca się dobierać rodzaj stali i poziom ochrony zbrojenia odpowiednio do klasy ekspozycji, zgodnie z wymaganiami podanymi w tablicy poniżej pt:"Dobór stali zbrojeniowej z uwagi na trwałość".

Jeżeli stosuje się cynkowanie stali w celu zapewnienia ochrony przed korozją, zaleca się, aby ocynkowanie następowało po nadaniu prętom ich wymaganego kształtu.

W ścianach szczelinowych z wypełnioną szczeliną powietrzną oraz w ścianach poddanych zginaniu w kierunku prostopadłym do ich płaszczyzny, minimalna grubość otuliny zbrojenia powinna być nie mniejsza niż 20 mm oraz nie mniejsza niż średnica pręta zbrojeniowego.

Końce wszystkich prętów zbrojeniowych, z wyjątkiem prętów z austenitycznej stali nierdzewnej, powinny mieć otulenie betonem jak pręty z niezabezpieczonej stali węglowej.

Tablica. Minimalna grubość otulenia betonem c_nom prętów ze stali węglowej niezabezpieczonej przed korozją

Klasa ekspozycji	Maksymalny stosunek wodno-cementowy
	0,65	0,60	0,55	0,50	0,45
	Minimalna zawartość cementu (kg/m³) ^a)
	275	300	325	350	400
	Minimalna grubość otulenia betonem (mm)
MX1 ^b)	20	20	20 ^c)	20 ^c)	20 ^c)
MX2	-	35	30	25	20
MX3	-	-	40	30	25
MX4 i MX5	-	-	-	60 ^d)	50
^a) Maksymalne uziarnienie kruszywa wynosi 20 mm. W przypadku gdy maksymalne uziarnienie kruszywa wynosi 14 mm, zawartość cementu należy zwiększyć o 20%, a w przypadku uziarnienia do 10 mm - o 40%. ^b) W przypadku klasy środowiska MX1, gdy otulenie zbrojenia jest nie mniejsza niż 15 mm, można alternatywnie zastosować zaprawę 1 : 0 ÷ 0,25 : 3 : 2 (cement : wapno : piasek : kruszywo o uziarnieniu 10 mm). ^c) Grubość otulenia można zredukować do 15 mm w sytuacji, gdy maksymalne uziarnienie kruszywa nie przekracza 10 mm. ^d) Gdy zawilgocony beton może być poddany działaniu mrozu, należy zastosować beton mrozoodporny.

Jeżeli stal zbrojeniowa w spoinach wspornych dobrana została zgodnie z wymaganiami podanymi w tablicy poniżej, to zaleca się aby otulenie zbrojenia stali spełniało wymagania podane na rysunku poniżej.

otulenie stali zbrojeniowej

Rys. Otulenie stali zbrojeniowej - 1) spoina z zaprawy zwykłej lub lekkiej

Tablica. Dobór stali zbrojeniowej z uwagi na trwałość

Klasa ekspozycji	Minimalny poziom ochrony stali zbrojeniowej
Klasa ekspozycji	Ułożonej w zaprawie	Ułożonej w betonie, kiedy grubość otulenia jest mniejsza niż podana w tablicy powyżej
MX1	niezabezpieczona stal węglowa ^a)	niezabezpieczona stal węglowa
MX2.1 MX2.2	stal węglowa, grubo ocynkowana lub z ochroną równoważną ^b) niezabezpieczona stal węglowa w murze otynkowanym od strony zewnętrznej ^c)	niezabezpieczona stal węglowa lub, kiedy stosuje się zaprawę do wypełnienia przestrzeni pustej grubo ocynkowana stal węglowa lub z ochroną rownoważna ^b)
MX3.1 MX3.2	austenityczna stal nierdzewna ^d) niezabezpieczona stal węglowa w murze otynkowanym od strony zewnętrznej	stal węglowa grubo ocynkowana lub z ochrona równoważna ^b)
MX4	austenityczna stal nierdzewna ^d) lub stal węglowa grubo ocynkowana lub z ochrona równoważna ^b) w murze otynkowanym od strony zewnętrznej	austenityczna stal nierdzewna ^d)
MX5	austenityczna stal nierdzewna ^d)	austenityczna stal nierdzewna ^d)
^a) Do warstwy wewnętrznej ściany szczelinowej, która może być zawilgocona, zaleca się stosować stal węglową grubo ocynkowana lub z ochroną równoważną jak podano w b). ^b) Zaleca się, aby stal węglowa ochroniona była warstwą cynku o masie co najmniej 900 g/m² lub o masie cynku 60 g/m² z dodatkowym, przylegającym szczelnie pokryciem żywicą epoksydową grubości nie mniejszej niż 80µm, średnio 100 µm. ^c) Zaleca się, aby zaprawa była zaprawa powszechnie stosowaną, klasy nie niższej niż M5, grubość otulenia od strony zewnętrznej muru była zwiększona do 30 mm, a mur był otynkowany zaprawą o grubości co najmniej 15 mm. ^d) Alternatywną do stali nierdzewnej może być stal węglowa pokryta galwanicznie austenityczną stalą nierdzewną grubości co najmniej 1 mm.

Wymagania ogólne dotyczące ścian

Minimalne grubości ścian

Minimalna grubość ścian konstrukcyjnych z muru o wytrzymałości charakterystycznej f_k ≥ 5 MPa powinna wynosi 100 mm, a w przypadku f_k < 5 MPa - 150 mm.

Minimalna grubość ścian usztywniających powinna wynosić 180 mm.

Bruzdy i wnęki

Wymiary bruzd i wnęk pionowych, poziomych i ukośnych pomijalnych w obliczeniach ścian, podano w tablicach poniżej.

Tablica. Wymiary bruzd pionowych i wnęk pomijalnych w obliczeniach [mm]

Grubość muru	Bruzdy i wnęki wykonywane w gotowym murze		Bruzdy i wnęki wykonywane w trakcie wznoszenia muru
Grubość muru	maksymalna głębokość	maksymalna szerokość	maksymalna szerokość	minimalna grubość ściany w miejscu bruzdy lub wnęki
od 85 do 115	30	100	300	70
od 116 do 175	30	125	300	90
od 176 do 225	30	150	300	140
od 226 do 300	30	200	300	215
> 300	30	200	300	215
UWAGA 1 Pionowe bruzdy, które nie sięgają więcej niż na 1/3 wysokości muru ponad stropem, mogą mieć głębokość do 80 mm i szerokość do 120 mm, pod warunkiem, że grubość muru jest nie mniejsza niż 225 mm. UWAGA 2 Zaleca się, aby odległość w kierunku poziomym sąsiednich bruzd i od bruzdy do wnęki lub otworu była nie mniejsza niż 225 mm. UWAGA 3 Zaleca się aby odległość w kierunku poziomym między sąsiednimi wnękami, jeżeli występują po tej samej stronie muru lub po obu jego stronach była nie mniejsza niż dwukrotna szerokość szerszej z dwóch wnęk. UWAGA 4 Zaleca się, aby łączna szerokość pionowych bruzd i wnęk nie przekraczała 0,13 długości muru.

Tablica. Wymiary bruzd poziomych i ukośnych pomijalnych w obliczeniach [mm]

Grubość muru	Maksymalna głębokość
Grubość muru	długość bez ograniczeń	długość ≤ 1250 mm
od 85 do 115	0	0
od 116 do 175	0	15
od 176 do 225	10	20
od 226 do 300	15	25
> 300	20	30
UWAGA 1 Odległość pozioma między końcem bruzdy a otworem powinna być nie mniejsza niż 500 mm. UWAGA 2 Odległość pozioma między przyległymi bruzdami o ograniczonej długości, niezależnie od tego, czy występują po jednej czy po obu stronach muru, powinna być nie mniejsza niż dwukrotna długość dłuższej bruzdy. UWAGA 3 W murach o grubości większej niż 150 mm, dopuszczalna głębokość bruzdy można zwiększyć o 10 mm, jeżeli bruzdy są wycinane maszynowo na wymaganą głębokość. W przypadku bruzd o głębokości do 10 mm wycinanych maszynowo, mogą one występować po obu stronach muru pod warunkiem, że grubość muru jest nie mniejsza niż 225 mm. UWAGA 4 Zaleca się, aby szerokość bruzdy nie przekraczała połowy grubości muru w miejscu bruzdy.

Należy unikać wykonywania bruzd poziomych i ukośnych. Jednak w przypadku konieczności ich wykonania zaleca się sytuowac je w 1/8 wysokości ściany w świetle pod lub nad stropem, przy czym całkowita ich głębokość, łącznie z dowolnym otworem powstałym przy wykonywaniu bruzdy, powinna być mniejsza niż maksymalny wymiar podany w tablicy powyżej. Jeżeli powyższe ograniczenia zostały przekroczone, należy sprawdzić nośność ściany w osłabionym przekroju.

W ścianach o grubości mniejszej niż 225 mm zaleca się wykonywać bruzdy za pomocą pił tarczowych.

Połączenie ścian wzajemnie prostopadłych lub ukośnych

Ściany wzajemnie prostopadłe lub ukośne należy łączyć ze sobą w sposób zapewniający przekazanie z jednej ściany na drugą obciążeń pionowych i poziomych. Połączenie takie uzyskać można:

przez wiązanie elementów murowych w murze,
przez łączniki metalowe lub zbrojenie przechodzące w każdą ze ścian, w sposób zapewniający połączenie równoważne połączeniu przez wiązanie elementów w murze.

Wszystkie ściany konstrukcyjne powinny być połączone w poziomie stropu wieńcem żelbetowym.

Zaleca się, aby wzajemnie prostopadłe lub ukośne ściany konstrukcyjne były wznoszone jednocześnie.

Wieńce żelbetowe

W budynkach ze ścianami murowymi przewidzieć należy wieńce żelbetowe, obiegające w poziomie stropu wszystkie ściany konstrukcyjne w budynku.

Zbrojenie podłużne wieńców powinno być zdolne do przeniesienia siły rozciągającej F_i nie mniejszej niż

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} F_{i}\geq l_{i}\: 15\: kN/m\geq 90\: kN }$

gdzie:
l_i - odległość w osiach poprzecznych ścian usztywniających, w metrach.

Zbrojenie podłużne wieńców wykonywać należy ze stali klas od A-0 do A-III, a potrzebny przekrój zbrojenia wyznacza się dla charakterystycznej granicy plastyczności stali f_yk.

Zbrojenie powinno być ciągłe lub tak zakotwione, aby w każdym przekroju było zdolne do przeniesienia wymaganej siły F_i.
Zbrojenie zaprojektowane ze względu na inne wymagania można uważać za część zbrojenia wieńców. Jeżeli ściana stanowi podporę skrajną stropu, w wieńcu żelbetowym kotwi się zbrojenie podporowe stropu.

Połączenie ścian ze stropami za pomocą łączników

Stropy i dachy na belkach drewnianych lub stalowych należy łączyć ze ścianami murowymi za pomocą łączników stalowych.

Odległość pomiędzy łącznikami stalowymi powinna być nie większa niż 2,0 m.
Łączniki stalowe powinny być zdolne do przeniesienia siły rozciągającej nie mniejszej niż 40 kN, i powinny być trwale połączone ze ścianą murową tak, aby mogły przenieść taką siłę.

Przerwy dylatacyjne

Budynek ze ścianami murowymi należy dzielić na mniejsze segmenty stosując przerwy dylatacyjne, przechodzące przez całą konstrukcję od wierzchu fundamentów do dachu. Odległości między przerwami dylatacyjnymi należy wyznaczać na podstawie analizy konstrukcji poddanej różnicy temperatur, a w szczególnych przypadkach również z uwagi na warunki gruntowe.

Przerwy dylatacyjne stosowane z uwagi na warunki gruntowe należy prowadzić również przez fundament.

Analizy konstrukcji, z uwagi na odkształcenia termiczne można nie przeprowadzać dla budynkow z oddzieloną konstrukcją dachową i ocieplonym stropem nad najwyższą kondygnacją, jeżeli odległości między przerwami dylatacyjnymi L_i są nie większe od podanych w tablicy poniżej.

Nieocieploną konstrukcję dachu należy oddzielić od ścian konstrukcyjnych budynku w sposób umożliwiający odkształcenia termiczne konstrukcji.

Wartości podane w tablicy poniżej, można uważać za miarodajne również dla budynków ze stropodachami wentylowanymi, w których temperatura konstrukcji stropu jest zbliżona do temperatury ocieplonego stropu przekrytego dachem.

Tablica. Odległości między przerwami dylatacyjnymi

Rodzaj muru	Odległości L_i (m)
	Ściany szczelinowe		Ściany jedno- lub dwuwarstwowe
	warstwa zewnętrzna	warstwa wewnętrzna	spoiny pionowe wypełnione	spoiny pionowe niewypełnione
Z elementów ceramicznych	12	40	30	25
Z innych elementów murowych	8	30	25	20

Odległość między przerwami dylatacyjnymi ścian ze zbrojeniem w spoinach wspornych, którego przekrój jest większy niż 0,03% pola przekroju poprzecznego muru można przyjmować o 20% większe niż podano w tablicy powyżej.

Z uwagi na koncentrację naprężeń termicznych w narożach ścian przerwy dylatacyjne zaleca się umieszczać w pobliżu tych miejsc.

Ściany kolankowe należy dzielić dylatacjami co 20 m.

Warstwę zewnętrzną ściany szczelinowej należy dzielić poziomą przerwą dylatacyjną co dwie kondygnacje nie więcej niż co 9,0 m.

Przerwy dylatacyjne powinny mieć szerokość nie mniejszą niż 20 mm i być wypełnione materiałem trwale plastycznym.

Ściany z murowanymi przewodami dymowymi, spalinowymi i wentylacyjnymi

Ściany z murowanymi przewodami dymowymi, spalinowymi i wentylacyjnymi powinny spełniać wymagania techniczne podane w PN-89/B-10425. Zapewnia to prawidłowe ich funkcjonowanie, a także pozwala na nieuwzględnianie obecności przewodów w obliczeniach statycznych ściany.

Murowane przewody z paleniskami o wydajności powyżej 45 kW/h lub murowane przewody zbiorcze należy uwzględniać w obliczeniach i odpowiednio je konstruować.

Murowane przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne powinny być wykonywane z cegły ceramicznej pełnej o wytrzymałości na ściskanie co najmniej 15 MPa lub ze specjalnych elementów kominowych na zaprawach cementowo-wapiennych lub cementowych. Do wykonywania murowanych przewodów wentylacyjnych dopuszcza się stosowanie cegły silikatowej o wytrzymałości na ściskanie co najmniej 15 MPa.

Dopuszczalne odchyłki wykonania konstrukcji murowych

Jeżeli w projekcie nie podano inaczej, maksymalne odchyłki wykonania muru nie powinny przekraczać:
w pionie (miarodajna jest wartość mniejsza):
- 20 mm na wysokości kondygnacji,
- 50 mm na wysokości budynku,
w poziome:
- przesuniecie 20 mm w osiach ścian nad i pod stropem,
- odchylenie od linii prostej (wybrzuszenie) 5 mm i nie więcej niż 20 mm na 10 m.

konstrukcje murowe dopuszczalne odchyłki

konstrukcje murowe dopuszczalne odchyłki

Rys. Dopuszczalne wartości odchyłek w poziomie i pionie

Strona główna

  Drogi
  Organizacja ruchu

  Budynki

  Obciążenia konstrukcji
  Konstrukcje żelbetowe
  Konstrukcje stalowe
  Konstrukcje zespolone
  Konstrukcje drewniane
  Konstrukcje murowe
    page

Mury - info
page

Mury - wytrzymałości
page

Mury - wymagania
page

Mury - rodzaje, grupy
page

Ściany obciążone pionowo
page

Ściany obciążone poziomo
page

Ściany obc. siłą skupioną
page

Ściany usztywniające
page

Ściany zbrojone
page

Ściany zbrojone zginane
page

Ściany szczelinowe
folder

programy online

Nośność ścian obciążonych głównie pionowo - obliczenia wg Eurokodu 6

Ściana obciążona siłą skupioną - wg PN-B-03002:2007

Ściana obciążona pionowo "model przegubowy" - wg PN-B-03002:2007

Ściana poddana poziomemu parciu gruntu - wg PN-B-03002:2007

  Fundamenty

  Różne

  Najwyższe budynki na świecie
  Programy inżynierskie online