www.visto-project.pl/konstrukcje-murowe-sciany-obciazone-pionowo.php

Ściany obciążone głównie pionowo - konstrukcje murowe

Postanowienia ogólne

Obciążenie ścian obciążonych głównie pionowo stanowią:

ciężar własny,
obciążenie pionowe od stropów (w tym również od dachów, schodów i balkonów) i ścian opartych na rozpatrywanej ścianie, od sił poziomych działających w płaszczyźnie ściany, a także siły wewnętrzne, wynikłe z połączenia ściany rozpatrywanej ze ścianami przyległymi, jeżeli ich odkształcenie pionowe jest znacząco różne od odkształcenia ściany rozpatrywanej,
obciążenie poziome oddziałujące bezpośrednio na ściane, prostopadłe do jej płaszczyzny.

Obciążenie pionowe od stropów wyznacza się zgodnie z zasadami podanymi na rysunku poniżej. Kiedy strop przylega do nieoddylatowanej ściany samonośnej, do obciążenia pionowego tej ściany należy doliczyć obciążenie z trójkąta stropu, jak na rysunku poniżej (drugim od lewej) lub zastępczo - obciążenie z pasma stropu o szerokości równej 0,3 rozpiętości stropu.

rozdział obciążenia ze stropu na ściany konstrukcyjne

Objaśnienie: strzałkami oznaczono kierunek rozpięcia zbrojenia głównego stropu

Rys. Rozdział obciążenia ze stropu na ściany konstrukcyjne:
1) strop zbrojony jednokierunkowo
2) strop zbrojony jednokierunkowo przylegający do ściany samonośnej
3) strop zbrojony dwukierunkowo oparty na trzech ścianach nośnych
4) strop zbrojony dwukierunkowo oparty na czterech ścianach nośnych

Stan graniczny nośności ścian obciążonych głównie pionowo sprawdzać należy z warunku:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} N_{Sd}\leq N_{Rd} }$

w którym:
N_Sd - siła pionowa w ścianie wywołana działaniem obciążenia obliczeniowego,
N_Rd - nośność obliczeniowa ściany z uwagi na obciążenia pionowe.

Nośność ściany należy sprawdzać w przekrojach pod i nad stropem oraz w środkowej strefie ściany - z uwzględnieniem geometrii ścian, mimośrodowego działania obciążenia pionowego i właściwości materiałowych muru. W ścianach z otworami sprawdzić należy także nośność nadproży.

Przy wyznaczaniu miejsca przyłożenia obliczeniowego obciążenia pionowego N_Sd, należy uwzględnić mimośród niezamierzony e_a = h/300 (h wysokość ściany w świetle w mm), lecz nie mniej niż 10 mm.

Nośność obliczeniowa ściany z uwagi na obciążenia pionowe wyznacza się:

w przekroju pod stropem górnej kondygnacji N_1R,d oraz w przekroju nad stropem dolnej kondygnacji - N_2R,d ze wzoru:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} N_{iR,d}=\Phi _{i}\cdot A\cdot f_{d} }$

w którym:
i - oznaczenie rozpatrywanego przekroju ściany: i = 1 dla przekroju pod stropem oraz i = 2 dla przekroju nad stropem;
Φ_i - współczynnik redukcyjny, zależny od wielkości mimośrodu e_i, na którym w rozpatrywanym przekroju działa obliczeniowa siła pionowa N_Sd, oraz od wielkości mimośrodu niezamierzonego e_a;
A - pole przekroju poprzecznego ściany;
f_d - wytrzymałość obliczeniowa muru na ściskanie,
w środkowej strefie ściany - ze wzoru

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} N_{mR,d}=\Phi _{m}\cdot A\cdot f_{d} }$

w którym:
Φ_m - współczynnik redukcyjny wyrażający wpływ efektów drugiego rzędu na nośność ściany, zależny od wielkości mimośrodu całkowitego działania wypadkowej siły pionowej w środkowym przekroju ściany e₀ = e_m, smukłości ściany h_eff / t , zależności σ(ε) muru i czasu działania obciążenia.

Wysokość efektywna ściany h_eff przyjmować można zgodnie ze wskazówkami podanymi na końcu strony.

W zależności od występujących w poziomie stropu warunków przekazywania siły pionowej ze ściany górnej kondygnacji na dolną, do wyznaczenia wielkości mimośrodu e_i względnie e_m posługiwać się należy:
- modelem ciągłym, w którym ściana stanowi pręt pionowy ramy sztywno połączony z prętami poziomymi, obrazującymi stropy lub
- modelem przegubowym, w którym ściana stanowi wydzielony pręt podparty przegubowo w poziomie stropów.

Modelem ciągłym należy się posługiwać, kiedy stropy oparte są na ścianie za pośrednictwem wieńca żelbetowego o szerokości równej grubości ściany lub nie mniejszej niż wysokość stropu, mają zbrojenie podporowe zdolne do przeniesienia momentu zamocowania stropu w ścianie, średnie naprężenie obliczeniowe ściany σ_cd ≥ 0,25 MPa, a mimośród e_i działania obciążenia pionowego w przekroju ściany pod stropem e_i ≤ 0,33 t (gdzie t jest grubością ściany). W przeciwnym przypadku należy się posługiwać modelem przegubowym.

Przy wyznaczaniu wielkości e_i lub e_m należy także uwzględniać obciążenie poziome, oddziaływujące bezpośrednio na rozpatrywaną ściane.

Ściany piwnic zalicza się do ścian obciążonych głównie pionowo. Warunki kiedy obliczeniowe sprawdzenie ścian piwnic nie jest konieczne podane są poniżej.

Ściany poddane poziomemu parciu gruntu

Obliczeniowe sprawdzenie ścian piwnic obciążonych poziomym parciem gruntu nie jest konieczne, kiedy:

wysokość w świetle ściany piwnicy h ≤2600 mm, a jej grubość t ≥ 200 mm;
strop nad ścianą działa jako przepona pozioma i zdolny jest przejąć siły wywołane parciem gruntu;
obciążenie zmienne powierzchni gruntu (obciążenie naziomem) w strefie mającej wpływ na parcie gruntu na ściane piwnicy p_e ≤ 5 kN/m², a obciążenie skupione w odległości od ściany nie większej niż 1500 mm nie przekracza 15 kN;
powierzchnia gruntu nie podnosi się, a głębokość zasypania ściany gruntem nie przekracza wysokości ściany;
nie występuje parcie hydrostatyczne;
nie występuje poślizg wywołany obecnością izolacji przeciwwilgociowej;
pionowe obciążenie obliczeniowe ściany na jednostkę długości N_Sd, wynikające ze stałego obciążenia ściany w połowie wysokości zasypania gruntem spełnia następujące zależności:

- kiedy b_e ≥ 2h:
$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \frac{tf_{k}}{3\gamma _{m}}\geq N_{Sd}\geq \frac{\rho _{e}hh_{e}^{2}}{20t} }$

w której:
b_e - odległość między ścianami poprzecznymi lub innymi elementami usztywniającymi;
h - wysokość w świetle ściany piwnicy;
h_e - wysokości zasypania ściany gruntem;
t - grubość ściany;
ρ_e - gęstość objętościowa gruntu;

- kiedy b_e ≤ h
$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \frac{tf_{k}}{3\gamma _{m}}\geq N_{Sd}\geq \frac{\rho _{e}hh_{e}^{2}}{40t} }$

Dla wartości h < b_e < 2h dopuszcza się interpolację liniową wartości prawej strony nierówności uzyskanych z równań przedstawionych powyżej.

Rys. Schemat obliczeniowy ściany piwnic

Model ciągły

Przy posługiwaniu się modelem ciągłym współczynnik Φ_i wyznacza się odpowiednio do wartości mimośrodu e_i działania obciążenia pionowego, którą obliczać można ze wzoru:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} e_{i}=\frac{M_{id}}{N_{id}}+\frac{m_{wd}}{N_{id}}+e_{a}\geq 0,05t }$

w którym:
M_id - obliczeniowy moment zginający w przekroju ściany pod stropem (M_1d) lub nad stropem (M_2d), wynikający z obciążenia ściany stropem,
N_id - obliczeniowa siła pionowa w rozpatrywanym przekroju,
M_wd - obliczeniowy moment zginający w połowie wysokości ściany, wywołany obliczeniowym obciążeniem poziomym oddziałującym bezpośrednio na ściane,
e_a - mimośród przypadkowy.

Wartość momentu M_id wyznaczać można dla każdego z węzłów ramy oddzielnie, jak na rysunku poniżej, przyjmując w uproszczeniu, że schodzące się w węźle ściany i strop są niezarysowane i zachowują się liniowo sprężyście. Wartości E_i modułu sprężystości muru i betonu przyjmuje się jak dla obciążenia krótkotrwałego. Sztywność stropów gęstożebrowych można przyjmować w przybliżeniu od 0,80 (stropy wielokanałowe) do 0,33 (stropy belkowe) sztywności stropu pełnego.

model ciągły

Rys. Model ciągły - wyznaczanie wartości momentów M_1d i M_2d [ a) zewnętrzna ściana nośna, b) momenty wywołane mimośrodowym obciążeniem ściany stropami, c) uproszczone modele obliczeniowe do wyznaczania wartości M_id ]

W przypadku, gdy szerokość wieńca za pośrednictwem którego strop opiera się na ścianie jest nie mniejsza niż grubość ściany lub wysokość przekroju stropu - obowiązuje wartość mniejsza, do obliczeń przyjąć można moment zginający w przekroju nad i pod stropem równy 0,85 wartości uzyskanej z analizy sprężystej modelu ramy.

Moment M_1d w przekroju ściany pod stropem wyznaczać można:
- dla ściany obciążonej jednostronnie

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{1d}=\frac{\frac{E_{1}I_{1}}{h_{1}}}{\frac{E_{1}I_{1}}{h_{1}}+\frac{E_{2}I_{2}}{h_{2}}+\frac{E_{3}I_{3}}{l_3}}\cdot 0,85M_{o3} }$

- dla ściany obciążonej obustronnie

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{1d}=\frac{\frac{E_{1}I_{1}}{h_{1}}}{\frac{E_{1}I_{1}}{h_{1}}+\frac{E_{2}I_{2}}{h_{2}}+\frac{E_{3}I_{3}}{l_3}+\frac{E_{4}I_{4}}{l_{4}}}\cdot 0,85(M_{o3}-M_{o4}) }$

Moment węzłowy M_o w przypadku stropu obciążonego równomiernie obciążeniem obliczeniowym q_d wyznaczyć można:
- dla przęsła o rozpiętości l₃

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{o3}=\frac{q_{3d}l_{3}^{2}}{12} }$

- dla przęsła o rozpiętości l₄

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{o4}=\frac{q_{4d}l_{4}^{2}}{12} }$

Wartość M_wd należy wyznaczać jak dla belki ciągłej.

Kiedy oddziałujące bezpośrednio na ściane obliczeniowe obciążenie poziome jest obciążeniem równomiernie rozłożonym w_d za wartość M_wd przyjmować można:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{wd}=\frac{w_{d}h_{1}^{2}}{16} }$

Kiedy zależność σ(ε) murów można wyrazić za pomocą "paraboli madryckiej" lub funkcji podobnej, tak jak to ma miejsce w przypadku murów z elementów grupy 1 i 2 z wyjątkiem murów z autoklawizowanego betonu komórkowego, wartość współczynnika Φ_i przyjmuje się równą:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \Phi _{i}=1-\frac{2e_{i}}{t} }$

Dla murów z elementów grupy 3 i 4 oraz murów z autoklawizowanego betonu komórkowego, których zależność σ(ε) nie ma półki poziomej, zaleca się przyjmować

$http://latex.codecogs.com/gif.latex?\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \Phi _{i}=\frac{1}{1+\frac{5e_{i}}{t}} }$

Wartość współczynnika Φ_m wyznacza się jak dla pręta podpartego przegubowo o wysokości efektywnej h_eff, obciążonego siłą N_md działającą na mimośrodzie e_m, równym co do wartości u góry i u dołu ściany. Wartość mimośrodu e_m oblicza się w takim przypadku ze wzoru:

$http://latex.codecogs.com/gif.latex?\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} e_{m}=\frac{M_{md}+M_{wd}}{N_{md}}+e_{a}\geq 0,05t }$

w którym:
M_md - największy moment obliczeniowy w środkowej 1/5 wysokości ściany, zależny od wartości M_1d i M_2d, jak zaznaczono na Rysunku 4b; wartości momentów M_1d i M_2d oblicza się ze wzoru
$\dpi{80} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{1d}=\frac{\frac{E_{1}I_{1}}{h_{1}}}{\frac{E_{1}I_{1}}{h_{1}}+\frac{E_{2}I_{2}}{h_{2}}+\frac{E_{3}I_{3}}{l_3}}\cdot 0,85M_{o3} }$

M_wd - moment zginający w połowie wysokości ściany, wywołany przez obliczeniowe obciążenie poziome, oddziaływujące bezpośrednio na ścianę;
N_md - obliczeniowa siła pionowa w połowie wysokości ściany.

Wpływ długotrwałego działania obciążenia na nośność ściany uwzględnia się przyjmując do wyznaczenia wartości Φ_m długotrwały moduł sprężystości muru E_∞ określony wzorem

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} E_{\propto }=\frac{\alpha _{c}f_{k}}{1+\eta _{E}\phi _{\propto }}=\alpha _{c,\propto }f_{k} }$

W przypadku ścian o przekroju prostokątnym wartości Φ_m przyjmuje się z tablicy poniżej odpowiednio do wartości współczynnika smukłości h_eff / t i współczynnika sprężystości α_c = α_c,∞ wyznaczonego dla η_E = 0,3 i Φ_∞ = 1,5. Jeżeli przyjmuje się inne wartości η_E i Φ_∞, wartości Φ_m przyjmuje się z tablicy poniżej dla α_c,∞ = 1000 i h_eff / t i mnoży przez 0,032·(α_c,∞)^0,5 , gdzie α_c,∞ jak we wzorze

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \alpha _{c,\propto }=\frac{\alpha _{c}}{1+\eta _{E}\phi _{\propto }} }$

Tablica - Współczynnik redukcyjny nośności Φ_m

Współczynnik smukłości h_eff/t dla αc,\			Mimośród e_m/t
1000	700	400	0,05	0,10	0,15	0,20	0,25	0,30	0,33
0	0	0	0,90	0,80	0,70	0,60	0,50	0,40	0,34
1 2 3 4 5	0,8 1,6 2,4 3,3 4,2	0,6 1,3 1,9 2,6 3,2	0,90 0,90 0,90 0,90 0,89	0,80 0,80 0,80 0,80 0,79	0,70 0,70 0,70 0,70 0,69	0,60 0,60 0,60 0,60 0,59	0,50 0,50 0,50 0,49 0,49	0,40 0,40 0,40 0,39 0,39	0,34 0,34 0,34 0,33 0,33
6 7 8 9 10	5,0 5,9 6,7 7,5 8,4	3,8 4,4 5,1 5,7 6,3	0,88 0,88 0,86 0,85 0,84	0,78 0,77 0,76 0,75 0,73	0,68 0,67 0,66 0,65 0,63	0,58 0,57 0,56 0,54 0,53	0,48 0,47 0,45 0,44 0,42	0,38 0,37 0,35 0,34 0,32	0,32 0,31 0,29 0,28 0,26
11 12 13 14 15	9,2 10,0 10,9 11,7 12,5	7,0 7,6 8,2 8,8 9,5	0,82 0,80 0,79 0,77 0,75	0,72 0,70 0,68 0,66 0,64	0,61 0,59 0,57 0,55 0,53	0,51 0,49 0,47 0,45 0,42	0,40 0,38 0,36 0,34 0,32	0,30 0,28 0,26 0,24 0,22	0,24 0,22 0,20 0,18 0,16
16 17 18 19 20	13,4 14,2 15,0 15,9 16,7	10,1 10,7 11,3 12,0 12,6	0,72 0,70 0,68 0,65 0,63	0,61 0,59 0,57 0,54 0,52	0,51 0,48 0,46 0,44 0,41	0,40 0,38 0,35 0,33 0,31	0,30 0,28 0,25 0,23 0,21	0,20 0,18 0,16 0,14 0,13	0,15 0,13 0,11 0,10 0,08
21 22 23 24 25	17,6 18,4 19,2 20,0 20,9	13,3 13,9 14,6 15,2 15,8	0,60 0,58 0,55 0,52 0,50	0,49 0,47 0,44 0,42 0,39	0,39 0,36 0,34 0,32 0,29	0,29 0,26 0,24 0,22 0,20	0,19 0,17 0,16 0,14 0,12	0,11 0,10 0,08 0,07 0,06	0,07 0,06 0,05 0,04 0,04
26 27 28 29 30	21,7 22,6 23,4 24,3 25,0	16,4 17,1 17,7 18,3 19,0	0,47 0,45 0,42 0,40 0,37	0,37 0,35 0,32 0,30 0,28	0,27 0,25 0,23 0,21 0,19	0,18 0,17 0,15 0,13 0,12	0,11 0,10 0,08 0,07 0,06	0,05 0,04 0,04 0,03 0,03	0,03 0,02 0,02 0,01 0,01
UWAGA: - Wartości w tablicy obliczono ze wzoru $\dpi{80} \fn_cm {\color{DarkBlue} \Phi _{m}=(1-2\frac{e_{m}}{t})e^{-\frac{u^{2}}{2}} }$ w którym: e - podstawa logarytmu naturalnego, $\dpi{80} \fn_cm {\color{DarkBlue} u=\frac{\lambda -0,063}{0,73-1,17\frac{e_{m}}{t}} }$ $\dpi{80} \fn_cm {\color{DarkBlue} \lambda =\frac{h_{eff}}{t}\sqrt{\frac{1}{\alpha _{c,\propto }}} }$

Wartości Φ_m podane w tablicy powyżej odnosza się do murów z elementów wszystkich czterech grup, z tym, że dla murów z elementów grupy 3 i 4 obowiązuje warunek:

$dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \Phi _{m}\leq \Phi _{i} }$

w którym:
Φ_i - ze wzoru

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \Phi _{i}=\frac{1}{1+\frac{5e_{i}}{t}} }$

W przypadku ścian o przekroju innym niż prostokątny wartości Φ_i i Φ_m ustala się na podstawie odrębnej analizy.

Model przegubowy

Przy posługiwaniu się modelem przegubowym do obliczania ściany przyjąć można:

na najwyższej kondygnacji:

- w przekroju pod stropem siła z dachu N_0d działa w stosunku do nominalnej osi ściany na mimośrodzie e_a, a obciążenie od stropu N_sl,d - na mimośrodzie 0,4 t + e_a;

- w przekroju nad stropem dolnej kondygnacji siła N_2d, stanowiąca sumę N_0d i N_sl,d oraz ciężaru ściany, działa na mimośrodzie e_a;
dla ścian niższych kondygnacji:

- w przekroju pod stropem siła z górnych kondygnacji N_0d działa na mimośrodzie e_a, a obciążenie od stropu N_sl,d - na mimośrodzie 0,33 t + e_a;

- w przekroju nad stropem dolnej kondygnacji - analogicznie jak w przypadku ściany najwyższej kondygnacji.

ściana najwyższej kondygnacji               ściana niższych kondygnacji
Rys. Model przegubowy ściany zewnętrznej

W związku z powyższym nośność ściany najwyższej kondygnacji oblicza się zgodnie ze wzorem:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} N_{iR,d}=\Phi _{i}\cdot A\cdot f_{d} }$

gdzie Φ_i wyznacza się ze wzoru
$\dpi{80} \fn_cm {\color{DarkBlue} \Phi _{i}=1-\frac{2e_{i}}{t} }$       lub       $\dpi{80} \fn_cm {\color{DarkBlue} \Phi _{i}=\frac{1}{1+\frac{5e_{i}}{t}} }$

w przekroju pod stropem górnej kondygnacji - na moment M_1d,
a w przekroju nad stropem dolnej kondygnacji - na moment M_2d, równe

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{1d}=N_{0d}\cdot e_{a}+N_{sl,d}\cdot (0,4t+e_{a}) }$

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{2d}=N_{2d}\cdot e_{a} }$

a nośność ściany niższych kondygnacji - na moment M_1d i M_2d, równe

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{1d}=N_{0d}\cdot e_{a}+N_{sl,d}\cdot (0,33t+e_{a}) }$

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{2d}=N_{2d}\cdot e_{a} }$

Aby skorzystać z wartości Φ_m podanych w tablicy powyżej wyznacza się zastępczy mimośrod początkowy e_m, równy co do wartości u góry i u dołu modelowego pręta ściany. Wartość tego mimośrodu wynosi:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} e_{m}=\frac{0,6M_{1d}+0,4M_{2d}}{N_{md}} }$

w którym:
M_1d i M_2d - ze wzorów podanych powyżej; przy czym |M₁| ≥ |M₂| ;
N_md - obliczeniowa siła pionowa w połowie wysokości ściany;

i dla tej wartości e_m znajduje się odpowiednią wartość Φ_m.

Jeżeli na ściane oddziałuje bezpośrednio obciążenie poziome, wartość e_m wzrasta o mimośrod dodatkowy e_m,w równy:
$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} e_{m,w}=\frac{M_{wd}}{N_{md}} }$

w którym:
M_wd - obliczeniowy moment zginający w połowie wysokości ściany, obliczony jak dla belki wolno podpartej, w przypadku obciążenia równomiernie rozłożonego w_d wynosi:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} M_{wd}=\frac{w_{d}h_{1}^{2}}{8} }$

Wartość Φ_m wyznacza się w przypadku modelu przegubowego w sposób analogiczny jak dla modelu ciągłego (dla e_m i - jeżeli zachodzi taka potrzeba - z uwzględnieniem dodatkowego mimośrodu e_m,w ).
Efektywną wysokość ściany h_eff przyjmuje się zgodnie z postanowieniami podanymi poniżej.

Wysokość efektywna ścian

Wysokość efektywna ściany oblicza się ze wzoru:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} h_{eff}=\rho _{h}\cdot \rho _{n}\cdot h }$

w którym:
ρ_h - współczynnik zależy od przestrzennego usztywnienia budynku;
ρ_n - współczynnik zależy od usztywnienia ściany wzdłuż dwóch (ρ₂), trzech (ρ₃) lub czterech (ρ₄) krawędzi;
h - wysokość kondygnacji równa:
      - przy posługiwaniu się modelem ciągłym - wysokości kondygnacji w osiach modelu ramy (h₁),
      - przy posługiwaniu się modelem przegubowym - wysokości kondygnacji w świetle.

Wartości współczynników ρ_h

Rodzaj konstrukcji z uwagi na usztywnienie przestrzenne		Rodzaj stropów
		z betonu z wieńcami żelbetowymi	inne
Konstrukcja usztywniona przestrzennie w sposób eliminujący przesuw poziomy		1,0	1,25
Konstrukcja bez ścian usztywniających, przy czym liczba ścian prostopadłych do kierunku działania obciążenia poziomego, przejmujących to obciążenie wynosi	3 i więcej	1,25	1,50
	2	1,50	2,0
Ściany wolno stojące		2,0

Ściany uważać można za usztywnione wzdłuż krawędzi pionowej, jeżeli:

połączone są wiązaniem murarskim lub za pomocą zbrojenia ze ścianami usztywniającymi usytuowanymi do nich prostopadle, wykonanymi z muru o podobnych właściwościach odkształceniowych,
długość ścian usztywniających jest nie mniejsza niż 0,2 wysokości ściany, a grubość nie mniejsza niż 0,3 grubości ściany usztywnianej i nie mniejsza niż minimalna grubość ściany.

W przypadku ściany usztywniającej z otworami, zaleca się, aby długość części ściany między otworami, przyległej do ściany usztywnianej była nie mniejsza niż podano na rysunku poniżej, a ściana usztywniająca sięgała poza otwór na długość nie mniejszą niż 1/5 wysokości kondygnacji.

minimalna długość ściany usztywniającej z otworami

Rys. Minimalna długość ściany usztywniającej z otworami - oznaczenia: 1) ściana usztywniana, 2) ściana usztywniająca, 3) h₂ okno, 4) h₂ drzwi

Alternatywnie - ściany mogą być usztywniane przez inne elementy niż ściany murowane pod warunkiem, że sztywność tych elementów jest równoważna ze sztywnością murowanej ścianie usztywniającej, o której mowa powyżej, a obie ściany połączone są ze ścianą usztywnianą za pomocą ściągów lub kotew, zaprojektowanych tak, aby zdolne były przenieść siły ściskające lub rozciągające, które mogą się pojawić w połączeniu.

Za wartość ρ_n przyjmować można:

a) dla ścian podpartych u góry i u dołu, kiedy stropy oparte są na ścianie za pośrednictwem wieńca żelbetowego o szerokości równej grubości ściany lub nie mniejszej niż grubość stropu,
mają zbrojenia podporowe zdolne do przeniesienia momentu zamocowania stropu w ścianie,
średnie naprężenie obliczeniowe ściany σ_cd ≥ 0,25 MPa,
a mimośrod e₁ działania obciążenia pionowego w przekroju ściany pod stropem e₁ ≤ 0,33 t grubości ściany - ρ₂ = 0,75; w pozostałych przypadkach ρ₂ = 1,00;

b) dla ścian podpartych u góry i u dołu i usztywnionych wzdłuż jednej krawędzi pionowej (z jedną swobodną krawędzią pionową):

jeżeli h ≤ 3,5 l, wartość obliczona ze wzoru:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \rho _{3}=\frac{\rho _{2}}{1+(\frac{\rho _{2}h}{3l})^{2}} }$

w którym:
ρ₂ - jak podano wyżej;
jeżeli h > 3,5 l, wartość obliczona ze wzoru:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \rho _{3}=\frac{1,5l}{h}> 0,3 }$

w którym:
l - odległość krawędzi swobodnej od osi ściany usztywniającej;

c) dla ścian podpartych u góry i u dołu wzdłuż obu krawędzi pionowych:

jeżeli h ≤ l, wartość obliczona ze wzoru:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \rho _{4}=\frac{\rho _{2}}{1+(\frac{\rho _{2}h}{l})^{2}} }$

w którym:
ρ₂ - jak podano w a) powyżej,
jeżeli h > l, wartość obliczona ze wzoru:

$\dpi{120} \fn_cm {\color{DarkBlue} \rho _{4}=\frac{0,5l}{h} }$

W przypadku, gdy ściany są usztywnione wzdłuż obu krawędzi pionowych i l ≥ 30 t lub gdy ściany są usztywnione wzdłuż jednej krawędzi i l ≥ 15 t, gdzie t jest grubością ściany usztywnionej - ściany takie należy uważać za ściany usztywnione tylko u góry i u dołu.

Zaleca się, aby smukłość h_eff l (lub wyrażona jako h_eff/t) ścian konstrukcyjnych była nie większa niż:

87,5 (25) - w przypadku ścian z murów na zaprawie f_m ≥ 5 MPa, z wyjątkiem murów z autoklawizowanego betonu komórkowego

63 (18) - w przypadku ścian z autoklawizowanego betonu komórkowego, niezależnie od rodzaju zaprawy, a także dla murów z innego rodzaju elementów murowych, na zaprawie f_m < 5 MPa.

Strona główna

  Drogi
  Organizacja ruchu

  Budynki

  Obciążenia konstrukcji
  Konstrukcje żelbetowe
  Konstrukcje stalowe
  Konstrukcje zespolone
  Konstrukcje drewniane
  Konstrukcje murowe
    page

Mury - info
page

Mury - wytrzymałości
page

Mury - wymagania
page

Mury - rodzaje, grupy
page

Ściany obciążone pionowo
page

Ściany obciążone poziomo
page

Ściany obc. siłą skupioną
page

Ściany usztywniające
page

Ściany zbrojone
page

Ściany zbrojone zginane
page

Ściany szczelinowe
folder

programy online

Nośność ścian obciążonych głównie pionowo - obliczenia wg Eurokodu 6

Ściana obciążona siłą skupioną - wg PN-B-03002:2007

Ściana obciążona pionowo "model przegubowy" - wg PN-B-03002:2007

Ściana poddana poziomemu parciu gruntu - wg PN-B-03002:2007

  Fundamenty

  Różne

  Najwyższe budynki na świecie
  Programy inżynierskie online