|
|
Ściany obciążone głównie poziomo - konstrukcje murowe
Postanowienia ogólne
Postanowienia dotyczące obliczania nośności ścian obciążonych głównie poziomo dotyczą wyłącznie ścian
poddanych obciążeniu wiatrem lub obciążeniu wyjątkowemu np. uderzeniu ciężkim meblem.
Nośność ścian obciążonych głównie poziomo sprawdza się, przyjmując
za model obliczeniowy, w zależności
od warunków podparcia wzdłuż krawędzi:
- belkę, kiedy ściana podparta jest
tylko wzdłuż dwóch przeciwległych krawędzi
(np. filarów wydzielonych przez przyległe otwory w ścianie),
- płytę, kiedy ściana podparta jest wzdłuż trzech lub czterech krawędzi.
Jeżeli konstrukcja ściany na podporze pozwala na przejęcie odpowiednich
momentów zginających, do obliczeń przyjąć można model ciągły belki
wieloprzęsłowej lub jednoprzęsłowej utwierdzonej na podporze.
Ściany podparte wzdłuż krawędzi
Nośność ściany podpartej wzdłuż krawędzi sprawdza się z warunku
w którym:
fxd1 - wytrzymałość obliczeniowa muru na zginanie;
W - wskaźnik wytrzymałości przekroju.
W przypadku ściany podpartej tylko w poziomie stropu, której modelem obliczeniowym jest belka,
obliczeniowy moment zginający MSd
w połowie wysokości ściany wyznacza się jak niżej:
- kiedy ściana na podporze ma swobodę obrotu przekroju
w którym:
wd - poziome obciążenie obliczeniowe
przypadające na jednostkę długości ściany (w przypadku filarów -
łącznie z oddziaływaniem przekazywanym z przeszklenia otworów);
l - 1,05 odległości w świetle między podporami,
- kiedy ściana na podporze jest ciągła lub utwierdzona, o ile warunki konstrukcyjne ściany pozwalają na
przeniesienie przez ściane na podporze analogicznej wartości momentu z odwrotnym znakiem:
Kiedy za model obliczeniowy ściany przyjmuje się płytę podpartą wzdłuż trzech lub czterech krawędzi, w
obliczeniach uwzględnić należy ortogonalne właściwości muru przy wyznaczaniu zarówno momentów
obliczeniowych MSd, jak i nośności
ściany na zginanie MRd.
Metodę obliczania ściany przy takim założeniu dla ścian grubości
≤ 250 mm podano w tutaj.
Ściany rozpięte łukowo między podporami
Kiedy ściana wbudowana jest między podpory zdolne przejąć rozpór łuku,
a jej smukłość nie przekracza 20,
ściane obliczać można zakładając, że w grubości ściany kształtuje się
łuk trójprzegubowy, a oparcie jego na
podporach i w przegubie środkowym znajduje się w odległości
0,1t od powierzchni ściany.
Przy sprawdzaniu nośności ściany obciążonej wiatrem, efekt łuku
uwzględnia się jedynie w kierunku poziomym, przy sprawdzaniu na
obciążenie wyjątkowe - również w kierunku pionowym.
Rys. Efekt podparcia łukowego - {po lewej) w kierunku poziomym; (po prawej)) w kierunku pionowym
Nośność ściany rozpiętej łukowo między podporami należy sprawdzać
z następujących warunków:
a) wartość obliczeniowa rozporu łuku na pasmo ściany o wysokości jednostkowej
b) jednostkowe poziome obciążenie obliczeniowe qSd
w których:
qSd - jednostkowa nośność łuku na
obciążenie poziome;
t - grubość ściany;
wd - poziome obciążenie obliczeniowe,
przypadające na jednostkę długości ściany;
u - strzałka łuku równa 0,8 t.
|
|
Strona główna
