|
Ściany szczelinowe - konstrukcje murowe
Warstwa wewnętrzna ściany szczelinowej jest ścianą
konstrukcyjną, w związku z czym stosują się do niej wymagania jak
dla ścian konstrukcyjnych.
Warstwa zewnętrzna powinna mieć grubość nie mniejszą
niż 70 mm, być
trwale połączona z warstwą wewnętrzną i podzielona przerwami dylatacyjnymi.
Należy przewidzieć możliwość odprowadzenia na zewnątrz wody, która
przeniknęła przez warstwę zewnętrzną muru. W tym celu u spodu warstwy
zewnętrznej, w miejscu jej podparcia, zaleca się wykonać fartuch
z papy bitumicznej lub podobnego materiału wodochronnego, na podkładzie
z zaprawy cementowej, a w warstwie zewnętrznej pozostawić otwory
osiatkowane lub osłonięte kratką, którymi woda może spływać z fartucha
na zewnątrz.
Rys. Oparcie warstwy zewnętrznej ściany szczelinowej -
1) fartuch z papy bitumicznej; 2) podkład z zaprawy cementowej;
3) otwor w warstwie zewnetrznej
Spód szczeliny oddzielającej warstwę zewnętrzną od wewnętrznej
powinien znajdować się nie niżej niż
300 mm nad terenem.
Od tego miejsca, względnie od spodu pośredniej podpory warstwy
zewnętrznej ściany, należy prowadzić szczeline w sposób nieprzerwany,
aż pod dach, względnie do spodu podpory pośredniej.
Połączenia warstw ściany
Warstwę zewnętrzną ściany szczelinowej należy łączyć z warstwą
wewnętrzną za pomocą kotew wykonanych ze stali nierdzewnej,
ocynkowanej, galwanizowanej lub mającej inne zabezpieczenie
antykorozyjne.
Liczbę n kotwi ściennych można określić z zależności:
w której:
wd - wartość obliczeniowa parcia wiatru przypadające
na jednostkę powierzchni;
Ft - nośność charakterystyczna kotwi na ściskanie lub
rozciąganie wyznaczona na podstawie badań;
γ
s = 1,25 - częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla kotwy.
Liczba kotwi nie powinna być mniejsza niż
4 sztuki/1m2 ściany.
Wzdłuż wszystkich krawędzi swobodnych warstwy zewnętrznej
(wokół otworów, przy narożu budynku, wzdłuż krawędzi przy poziomej przerwie
dylatacyjnej) przewidzieć należy kotwie dodatkowe w liczbie nie
mniejszej niż 3 sztuki na metr krawędzi ściany.
|
|