|
|
Płyty żelbetowe - konstrukcje żelbetowe
Minimalna grubość płyt
Minimalne grubości płyt ze względu na ich przeznaczenie okresla tabela poniżej.
Przeznaczenie
płyty | Płyty
prefabrykowane | Płyty betonowane
na miejscu budowy |
Płyty stropowe w
obiektach budownictwa
powszechnego | 40 mm | 60 mm |
| Płyty pod przejazdami | 100 mm | 120 mm |
W płytach prefabrykowanych, usztywnionych żebrami wzdłuż obwodu, grubości podane w tabeli powyżej mogą
być zmniejszone o 10 mm.
W każdym przypadku grubość płyty nie może być mniejsza niż wynika to z warunku nieprzekroczenia
granicznych wartości ugięć, prawidlowego otulenia i przepisów przeciwpożarowych.
Płyty wymagające zbrojenia na przebicie powinny mieć grubość nie mniejszą niż 200 mm.
Głębokość oparcie płyt na podporze
Głębokość oparcia płyt na podporze powinna zapewniać możliwość prawidłowego zakotwienia prętów
zbrojenia i powinna być nie mniejsza niż:
80 mm - przy oparciu na murze lub ścianie z betonu lekkiego lub zwykłego klasy C12/15,
60 mm - przy oparciu na ścianie z betonu zwykłego klas wyższych niż C12/15,
40 mm - przy oparciu na belkach stalowych.
Głębokość oparcia prefabrykowanych płyt dwukierunkowo zbrojonych powinna być nie mniejsza niż
40 mm.
W przypadku płyt ze zbrojeniem głównym na podporze, przewidzianym do zabetonowania w wieńcu żelbetowym,
głębokość oparcia płyty może być zmniejszona o 20 mm, lecz
nie może wynosić mniej niż 40 mm.
Głębokość oparcia płyt o rozpiętości nie większej niż 1,20 m
i wykonanych z odchyłką nie większą niż 10 mm może być
zmniejszona do 30 mm pod warunkiem, że obliczeniowe obciążenie płyty ponad ciężar
własny nie przekracza 2,0 kN/m2.
Zbrojenie płyt
Średnica prętów stosowanych do zbrojenia płyt powinna być nie mniejsza niż 4,5 mm.
W przypadku siatek zgrzewalnych dopuszcza się stosowanie drutów o średnicy 3 mm.
Do podpory należy doprowadzić bez odgięć nie mniej niż 1/3 dolnych prętów potrzebnych w przęśle
i nie mniej niż 3 pręty na 1 m szerokości przekroju.
Jeżeli na podporze nie występują warunki zapewniające swobodę obrotu przekroju, należy zastosować
odpowiednie zbrojenie górne.
Pręty rozdzielcze powinny mieć rozstaw nie większy niż 300 mm
oraz łączną nośność nie mniejszą niż:
- 1/10 nośności zbrojenia głównego przy obciążeniu równomiernie rozłożonym,
- 1/4 nośności zbrojenia głównego przy obciążeniu równomiernie rozłożonym i obciążeniu siłami skupionymi
w przypadku, gdy momenty zginające wywołane obciążeniami skupionymi są nie większe niż 50% momentów
całkowitych. W przeciwnym przypadku zbrojenie prostopadłe do zbrojenia głównego należy odpowiednio
obliczyć.
W przypadku otworów występujących w polu płyty, obrzeża otworów powinny być dodatkowo zbrojone. Jeżeli
wymiary otworu nie przekraczają 1/4 obliczeniowej rozpiętości płyty, zaś obliczeniowe obciążenie płyty
ponad ciężar własny jest nie większe niż 10 kN/m2,
przekrój zbrojenia obrzeżnego powinien być nie mniejszy
niż przekrój zbrojenia przypadającego na szerokość otworu. W przeciwnym przypadku wzmocnienie płyty
przy otworze należy zaprojektować w postaci wymianów. Przy przyjęciu wymianów jako belek ukrytych w grubości
płyty, ich szerokość nie może przekraczać 4 grubości płyty.
W płycie ze zbrojeniem głównym ułożonym równolegle do podpory, którą stanowi belka lub ściana, należy
zastosować dodatkowe zbrojenie górne, prostopadłe do tej podpory, o nośności nie mniejszej niż 1/3
nośności zbrojenia głównego płyty i nie mniejszej niż 40 kN/m długości podciągu. brojenie to powinno
być wpuszczone w płytę na długość nie mniejszą niż 1/4 obliczeniowej rozpiętości płyty po każdej
stronie podpory, licząc od jej krawędzi. Jednoczesnie zbrojenie główne płyty w paśmie o szerokości
równej 1/4 obliczeniowej rozpiętości płyty, przylegającej do tej podpory, można zredukować do
połowy.
Zbrojenie płyt dwukierunkowo zbrojonych należy konstruować zgodnie z założeniami metody obliczania
momentów zginających.
W płytach podpartych na 4 krawędziach, obliczanych według analizy liniowo-sprężystej, zbrojenie
każdego z dwóch kierunków wyznaczone dla środkowej części płyty powinno być układane w paśmie
środkowym o szerokości równej 3/5 szerokości płyty.
W pasmach skrajnych, obejmujących po 1/5
szerokości płyty, przekrój zbrojenia może być zmniejszony do połowy.
W narożach swobodnie podpartych należy umieszczać dwukierunkowe zbrojenie górne, równoległe do krawędzi,
na szerokości równej 0,3 mniejszej rozpiętości. Przekrój tego zbrojenia na jednostkę szerokości
przekroju płyty powinnien wynosić w każdym kierunku co najmniej połowę przekroju większego
zbrojenia, znajdującego się w środku płyty. W narożach, w których zbiega sie krawędź swobodnie
podparta z krawędzią zamocowaną, postanowienie to rozciąga się jedynie na zbrojenie naroża
równolegle do krawędzi zamocowanej, natomiast przekrój zbrojenia prostopadłego do krawędzi
zamocowanej wynika z obliczeń.
W narożach swobodnie podpartych należy również umieszczać dodatkowe zbrojenie done, układane
prostopadle do dwusiecznej i rozmieszczone na szerokości równej 0,2 mniejszej rozppiętości płyty.
Przekrój tego zbrojenia na 1 m szerokości przekroju powinien być co najmniej równy przekrojowi
większego zbrojenia w środku płyty.
W płytach obliczanych metodą równowagi granicznej przy założeniu stałej nośności w każdym
przekroju równoległym do obu prostopadłych do siebie krawędzi, pręty zbrojenia w przęśle
powinny mieć stały rozstaw w obu kierunkach. Dotyczy to również zbrojenia podporowego
płyt zamocowanych i ciągłych.
Zbrojenie naroży płyt swobodnie podpartych należy obliczać
i konstruować w zależności od przyjętego schematu pracy naroża (swobodnego albo ograniczonego
odkształceniu ku górze). W stropach ustrojów płytowo-słupowych, stopień zbrojenia płyty
nad podporą powinnien być nie mniejszy niż 0,5% w obu kierunkach na szerokości nie mniejszej
niż 0,25 krótszej rozpiętości w każdą stronę.
Zbrojenie na przebicie
Zbrojenie płyt na przebicie powinno składać się ze strzemion pionowych lub
ukosnych, zamkniętych lub inaczej dobrze zakotwionych przy
obydwu powierzchniach płyty, lub z prętów odgiętych.
|
|
Strona główna
