|
|
Znaki poprzeczne
Znaki poprzeczne stosuje się w celu oznaczenia miejsc przeznaczonych do ruchu pieszych i
rowerzystów w poprzek drogi, miejsc wymagających zatrzymania pojazdów oraz miejsc lokalizacji
progów zwalniających.
Stosuje się następujące znaki wyznaczające miejsca przeznaczone do ruchu w poprzek jezdni:
- P-10 "przejście dla pieszych"
- P-11 "przejazd dla rowerzystów"
Stosuje się następujące znaki wyznaczające miejsca zatrzymania pojazdów:
- P-12 "linia bezwzględnego zatrzymania - stop",
- P-13 "linia warunkowego zatrzymania złożona z trójkątów",
- P-14 "linia warunkowego zatrzymania złożona z prostokątów".
Minimalna odległość między znakami poprzecznymi oraz między znakiem poprzecznym a uzupełniającym
powinna wynosić 2,0 m. Dopuszcza się odległość
0,5 m:
- między przejściem dla pieszych a przejazdem dla rowerzystoów,
- między linią warunkowego zatrzymania umieszczoną na pasie ruchu dla rowerów i
przejściem dla pieszych lub przejazdem dla rowerzystów,
- między śluzą dla rowerów i przejściem dla pieszych lub przejazdem dla rowerzystów.
Wymogów dotyczących minimalnej odległości nie stosuje się do przejścia dla pieszych
połączonego z przejazdem dla rowerzystów.
Znak P-10 "przejście dla pieszych" stosuje się w celu oznaczenia powierzchni jezdni,
drogi dla rowerów lub torowiska tramwajowego, przeznaczonej do poprzecznego ruchu pieszych. Powierzchnię
przejścia wyznaczają linie, których długość stanowi szerokość przejścia.
Szerokość przejścia dla pieszych s wynosi 4,0 m.
Dopuszcza się wyznaczenie przejścia dla pieszych w obszarze zabudowanym o szerokości
mniejszej niż 4,0 m, przy czym jego szerokość nie może być mniejsza niż 2,5 m.
Wyznaczając przejście dla pieszych należy uwzględnić:
- natężenie i strukturę rodzajową ruchu pieszych,
- warunki w jakich odbywa się ruch pieszych i pojazdów.
W miarę potrzeb wynikających z warunków w jakich ruch się odbywa należy odpowiednio
zwiększać szerokość przejścia dla pieszych.
Szerokość przejścia
nie może być większa niż 16,0 m.
Przejścia dla pieszych wyznacza się prostopadle do osi jezdni, torowiska tramwajowego
lub drogi dla rowerów.
Dopuszcza się wyznaczenie przejść
ukośnie, przy czym skos nie może
być większy od 1:3.
Przejścia dla pieszych wyznacza się na całej szerokości jezdni lub torowiska
tramwajowego. Na drogach o dwóch jezdniach wyznacza się je oddzielnie dla każdej jezdni.
Nie wyznacza się przejść przez pasy dzielące jezdnie oraz przez wysepki między jezdniami
a torowiskami tramwajowymi, jeżeli odległość między jezdnią a torowiskiem wynosi
powyżej 2,0 m.
Jeżeli wysepki na jezdni stanowią powierzchnie wyłączone z ruchu tylko poprzez
zastosowanie znaków poziomych, wówczas przejścia wyznacza się także przez te powierzchnie.
Przed przejściami dla pieszych wyznaczonymi pomiędzy skrzyżowaniami oraz na
skrzyżowaniach na wlotach drogi z pierwszeństwem umieszcza się znak P-14. Zaleca się
umieszczanie znaku P-14 także przed przejściami dla pieszych wyznaczonymi na wlotach dróg
podporządkowanych oraz na skrzyżowaniach dróg równorzędnych.
Znak P-11 "przejazd dla rowerzystów" stosuje się w celu oznaczenia
powierzchni jezdni lub torowiska tramwajowego
przeznaczonych do poprzecznego ruchu rowerów. Przejazdy dla rowerzystów wyznacza się na
przedłużeniu drogi dla rowerów lub drogi dla pieszych i rowerów.
Powierzchnię przejazdu wyznaczają dwie linie
przerywane, poprzeczne do osi jezdni. Odległość s między zewnętrznymi krawędziami
tych linii, mierzona prostopadle do nich, stanowi szerokość przejazdu dla rowerzystów,
jednak nie może być mniejsza niż:
- 1,8 m - w przypadku przejazdu jednokierunkowego,
- 3,0 m - w przypadku przejazdu dwukierunkowego.
Przejazdy dla rowerzystów wyznacza się prostopadle do
osi jezdni lub torowiska tramwajowego. Dopuszcza się wyznaczenie przejazdu ukośnie,
przy czym skos nie może być większy niż 1:3.
(kliknij aby powiększyć)
Pomiędzy liniami wyznaczającymi przejazd dla rowerzystów nie umieszcza się znaków
podłużnych. Linie ciągłe stykają się zewnętrznymi krawędziami tych linii, a inne znaki
umieszcza się w odległości nie mniejszej niż 2,0 m od nich, oprócz znaku P-10, który
można umieszczać w odległości nie mniejszej niż 0,5 m.
Dla zapewnienia dobrej widoczności przejazdów dla rowerzystów zaleca się dodatkowe
oznaczenie powierzchni przejazdu barwą czerwoną.
Jeżeli uzasadniają to warunki lokalne, brak miejsca na wyznaczenie odrębnego przejścia
i przejazdu dla rowerzystów, dopuszcza się jednostronne połączenie znaku P-10 ze znakiem
P-11. Powierzchnię przejazdu dla rowerzystów połączonego z przejściem dla pieszych
oznacza się barwą czerwoną.
Znak P-12 "linia bezwarunkowego zatrzymania - stop" stosuje się
w celu wyznaczenia miejsca
zatrzymania pojazdów na wlotach dróg podporządkowanych lub przed przejazdami kolejowymi
(tramwajowymi), jeżeli umieszczono znak pionowy B-20 "stop".
Linię bezwzględnego zatrzymania wyznacza się w miejscu zapewniającym kierującemu pojazdem
najlepszą widoczność oraz bezpieczne oczekiwanie. Przebieg linii bezwarunkowego zatrzymania
wyznacza się wzdłuż krawędzi jezdni z pierwszeństwem, a w przypadku występowania linii
krawędziowych na jezdni z pierwszeństwem - wzdłuż tych linii.
Znak P-12 umieszcza się na wszystkich pasach ruchu prowadzących do skrzyżowania.
Przed przejazdem kolejowym znak P-12 umieszcza się prostopadle do osi jezdni lub pasa
ruchu w tym samym przekroju drogi co znaki pionowe G-3 lub G-4 "krzyż św. Andrzeja", a
przed przejazdem tramwajowym w odległości nie mniejszej niż 1,5 m od skrajnej szyny toru.
Uzupełnieniem linii bezwarunkowego zatrzymania może być znak P-16 umieszczony na jezdni
przed tą linią.
Znak P-13 "linia warunkowego zatrzymania złożona z trójkątów" stosuje się,
jeżeli zachodzi potrzeba
wyznaczenia miejsca zatrzymania pojazdów na wlocie drogi podporządkowanej, na której
zastosowano znak pionowy A-7 "ustąp pierwszeństwa".
Zasady i sposób umieszczania znaku P-13 na wlotach dróg podporządkowanych są analogiczne
jak znaku P-12.
Uzupełnieniem znaku P-13 może być znak P-15 umieszczony na jezdni przed tą linią.
Znak P-14 "linia warunkowego zatrzymania złożona z prostokątów" stosuje
się w celu wyznaczenia miejsca zatrzymania pojazdów przed:
- sygnalizatorami,
- przystankami tramwajowymi bez wysepki,
- przejazdami tramwajowymi i kolejowymi,
- skrzyżowaniem na wlotach drog równorzędnych,
- przejściami dla pieszych,
- przejazdami dla rowerzystów,
- śluzami dla rowerów.
Znak P-14 umieszcza się prostopadle do osi jezdni lub pasa ruchu
w odległości co najmniej:
- 2,0 m przed sygnalizatorami znajdującymi się obok jezdni,
- 0,5 m w przypadku znaku P-14 umieszczonego na pasie ruchu
dla rowerów albo znaku P-14 stanowiącego krawędź śluzy dla rowerów położoną najbliżej skrzyżowania,
- 8,0 m przed sygnalizatorami znajdującymi się nad jezdnią, (przy czym odległości
te są mierzone od zewnętrznej krawędzi linii warunkowego zatrzymania do płaszczyzny czołowej
sygnalizatora),
- 2,0 m przed linią przystankową (znak P-17),
- 1,5 m od skrajnej szyny toru tramwajowego,
- 2,0 m przed przejściem dla pieszych i przejazdem dla
rowerzystów,
- 2,0 m przed przejściem albo przejazdem dla
rowerzystów, a 0,5 m w przypadku znaku P-14 umieszczonego na pasie ruchu dla rowerów.
Na wlotach skrzyżowań dróg równorzędnych znak P-14 wyznacza sie analogicznie jak znak P-12
na skrzyżowaniach.
Znak P-14 może być umieszczony oddzielnie na każdym pasie ruchu.
Znak P-25 "próg zwalniający" stosuje się w celu oznaczenia umieszczonego
na jezdni progu zwalniającego.
Oznakowanie poziome umieszcza się na całej szerokości powierzchni najazdowej i zjazdowej
progu.
W odległości 1,0 m przed progiem na nawierzchni jezdni można umieszczać punktowe elementy
odblaskowe barwy białej (min. 4 elementy) usytuowane liniowe, równolegle do osi progu.
Jeżeli na progu zwalniającym wyznaczono przejście dla pieszych (przejście wyniesione) lub
przejazd dla rowerzystów, na powierzchni progu umieszcza się znak poziomy P-10 lub znak poziomy
P-11. Zewnętrzna krawędź znaków poziomych P-10 lub P-11 umieszczonych na powierzchni progu
zwalniającego powinna znajdować się w odległości nie mniejszej niż 0,1 m od krawędzi płaskiej
powierzchni tego progu.
|
|
Strona główna
