|
|
Znaki poprzeczne
Znaki poprzeczne stosuje się w celu oznaczenia miejsc przeznaczonych do ruchu pieszych i
rowerzystów w poprzek drogi, miejsc wymagających zatrzymania pojazdów oraz miejsc lokalizacji
progów zwalniających.
Rozróżnia się następujące znaki wyznaczające miejsca przeznaczone do ruchu w poprzek jezdni:
- P-10 "przejście dla pieszych"
- P-11 "przejazd dla rowerzystów"
Rozróżnia się następujące znaki wyznaczające miejsca zatrzymania pojazdów:
- P-12 "linia bezwzglednego zatrzymania - stop",
- P-13 "linia warunkowego zatrzymania złożona z trójkątów",
- P-14 "linia warunkowego zatrzymania złożona z prostokątów".
Minimalna odleglość między znakiem poprzecznym a uzupełniającym powinna wynosić 2,0 m,
z wyjątkiem odległości między przejściem dla pieszych a przejazdem dla rowerzystów, która
może wynosić 0,5 m.
Znak P-10 "przejście dla pieszych" stosuje się w celu oznaczenia powierzchni jezdni
lub torowiska tramwajowego, przeznaczonej do poprzecznego ruchu pieszych. Powierzchnię
przejścia wyznaczają linie równoległe do osi jezdni, których długość stanowi szerokość
przejścia.
Minimalna szerokość przejścia dla pieszych s wynosi
4,0 m.
Zwiększanie szerokości przejść
w miarę potrzeb wynikających z wielkości i charakteru ruchu pieszych oraz dopuszczalnej
prędkości następuje o wielokrotność 2,0 m, przy czym
całkowita szerokość przejścia
nie może być większa niż 16,0 m.
Przejścia dla pieszych wyznacza się prostopadle do osi jezdni.
W uzasadnionych przypadkach, np. w rejonach skrzyżowań, dopuszcza się wyznaczenie przejść
ukośnie do osi jezdni, przy czym skos nie może
być większy od 1:3.
Przejścia dla pieszych wyznacza się na całej szerokości jezdni lub torowiska
tramwajowego. Na drogach o dwóch jezdniach wyznacza się je oddzielnie dla każdej jezdni.
Nie wyznacza się przejść przez pasy dzielące jezdnie oraz przez wysepki między jezdniami
a torowiskami tramwajowymi, jeżeli odleglość między jezdnią a torowiskiem wynosi
powyżej 2,0 m.
Jeżeli wysepki na jezdni stanowią powierzchnie wyłączone z ruchu tylko poprzez
zastosowanie znaków poziomych, wówczas przejścia wyznacza się także przez te powierzchnie.
Przed przejściami dla pieszych wyznaczonymi pomiędzy skrzyżowaniami oraz na
skrzyżowaniach na wlotach drogi z pierwszeństwem umieszcza się znak P-14. Zaleca się
umieszczanie znaku P-14 także przed przejściami dla pieszych wyznaczonymi na wlotach dróg
podporządkowanych oraz na skrzyżowaniach dróg równorzędnych.
Znak P-11 "przejazd dla rowerzystów" stosuje się w celu oznaczenia powierzchni jezdni
przeznaczonej do poprzecznego ruchu rowerów. Powierzchnię przejazdu wyznaczają dwie linie
przerywane, poprzeczne do osi jezdni. Odleglość s między zewnętrznymi krawędziami
tych linii, mierzona prostopadle do nich, stanowi szerokość przejazdu dla rowerzystów,
która powinna być równa szerokości drogi dla rowerów, jednak
nie może być mniejsza niż 2,0 m.
Przejazdy dla rowerzystów wyznacza się na przedłużeniu drogi dla rowerów, prostopadle do
osi jezdni.W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się wyznaczenie przejazdu ukośnie do
osi jezdni, przy czym skos nie może być większy niż 1:3.
(kliknij aby powiększyć)
Na skrzyżowaniach przejazdy dla rowerzystów obok przejść dla pieszych wyznacza się od
strony skrzyżowania. Inne rozwiązania można stosować wyjątkowo, jeżeli warunki terenowe
uniemożliwiają poprowadzenie przejazdu dla rowerzystów od strony skrzyżowania.
W miejscach szczególnie niebezpiecznych dopuszcza się dodatkowo oznaczenie przejazdu
dla rowerzystów przez zastosowanie czerwonego koloru nawierzchni przejazdu.
Znak P-12 "linia bezwarunkowego zatrzymania - stop" stosuje się
w celu wyznaczenia miejsca
zatrzymania pojazdów na wlotach dróg podporządkowanych lub przed przejazdami kolejowymi
(tramwajowymi), jeżeli umieszczono znak B-20 "stop".
Linię bezwzględnego zatrzymania wyznacza się w miejscu zapewniającym kierującemu pojazdem
najlepszą widoczność oraz bezpieczne oczekiwanie. Przebieg linii bezwarunkowego zatrzymania
wyznacza się wzdłuż krawędzi jezdni z pierwszeństwem, a w przypadku występowania linii
krawędziowych na jezdni z pierwszeństwem - wzdłuż tych linii.
Znak P-12 umieszcza się na wszystkich pasach ruchu prowadzących do skrzyżowania.
Przed przejazdem kolejowym znak P-12 umieszcza się prostopadle do osi jezdni lub pasa
ruchu w tym samym przekroju drogi co znaki pionowe G-3 lub G-4 "krzyż św. Andrzeja", a
przed przejazdem tramwajowym w odległości nie mniejszej niż 1,5 m od skrajnej szyny toru.
Uzupełnieniem linii bezwarunkowego zatrzymania może być znak P-16 umieszczony na jezdni
przed tą linią.
Znak P-13 "linia warunkowego zatrzymania złożona z trójkątów" stosuje się,
jeżeli zachodzi potrzeba
wyznaczenia miejsca zatrzymania pojazdów na wlocie drogi podporządkowanej, na której
zastosowano znak pionowy A-7 "ustąp pierwszeństwa".
Zasady i sposób umieszczania znaku P-13 na wlotach dróg podporządkowanych są analogiczne
jak znaku P-12.
Uzupełnieniem znaku P-13 może być znak P-15 umieszczony na jezdni przed tą linią.
Znak P-14 "linia warunkowego zatrzymania złożona z prostokątów" stosuje
się w celu wyznaczenia miejsca zatrzymania pojazdów przed:
- sygnalizatorami,
- przystankami tramwajowymi bez wysepki,
- przejazdami tramwajowymi i kolejowymi,
- skrzyżowaniem na wlotach drog równorzednych,
- przejściami dla pieszych.
Znak P-14 umieszcza się prostopadle do osi jezdni lub pasa ruchu
w odległości co najmniej:
- 2,0 m przed sygnalizatorami znajdującymi się obok jezdni,
- 8,0 m przed sygnalizatorami znajdującymi się nad jezdnią, (przy czym odległości
te mierzone są od zewnętrznej krawędzi linii warunkowego zatrzymania do płaszczyzny czołowej
sygnalzatora),
- 2,0 m przed linią przystankową (znak P-17),
- 1,5 m od skrajnej szyny toru tramwajowego,
- 2,0 m przed przejściem dla pieszych.
Na wlotach skrzyżowań dróg równorzędnych znak P-14 wyznacza sie analogicznie jak znak P-12
na skrzyżowaniach.
Znak P-14 może być umieszczony oddzielnie na każdym pasie ruchu.
|
|
Strona główna
