|
|
Znaki uzupełniające poziome
Powierzchnie wyłączone z ruchu pojazdów wyznaczone są przez zbiór linii równoległych
względem siebie, ukośnych do toru jazdy pojazdów i ograniczonych linią krawędziową -
ciągłą szeroką P-7b. Powierzchnie takie stosuje się w celu:
- dokładnego wskazania toru jazdy pojazdu,
- skorygowania przebiegu krawężnika,
- oddalenia toru jazdy pojazdów od przeszkód w jezdni,
- uzupełnienia wysepek wyodrębnionych z jezdni, wyjątkowo ich zastąpienia.
Linie wewnątrz powierzchni ograniczonej linią ciągłą wyznacza się ukośnie do linii
obwodowej w sposób stwarzający wrażenie "ześlizgiwania się" pojazdów, stosując skos 1:3.
Na powierzchniach stanowiących wysepki kanalizujące ruch skos ten powinien wynosić 1:1.
Szerokość linii wewnętrznych oraz odstęp między nimi zależą od dopuszczalnej prędkości
na drodze i wynoszą odpowiednio:
- 0,24 m z odstępem 0,39 m - na
drogach o dopuszczalnej prędkości do 70 km/h (liniowanie wąskie) - znak P-21a,
- 0,60 m z odstępem 0,98 m - na
pozostałych drogach (liniowanie szerokie) - znak P-21b.
W przypadku zastosowania do powierzchni wyłączonych z ruchu oznakowania grubowarstwowego,
dopuszcza się pozostawienie przerwy technologicznej o szerokości do 20 cm pomiędzy linią
ciągłą ograniczającą powierzchnię a liniami wewnętrznymi.
Liniowanie wąskie może być stosowane na drogach o dopuszczalnej prędkości ponad 70 km/h,
jeżeli miejsca przeznaczone do wyłączenia z ruchu mają małą szerokość lub powierzchnię,
a liniowanie szerokie mogłoby spowodować niedostateczną wyrazistość oznakowania.
W zależności od układu kierunków jazdy na zewnątrz powierzchni wyłączonej z ruchu
linie wewnętrzne mogą być proste lub łamane.
Powierzchnie wyłączone z ruchu o liniowaniu prostym
Powierzchnie wyłączone z ruchu o liniowaniu prostym umieszcza się na jezdni, gdy
ruch pojazdów odbywa się po obu stronach powierzchni w przeciwnych kierunkach lub
w jednym kierunku tylko z jednej strony tej powierzchni. Powierzchnie o liniowaniu prostym
wyznacza się na jezdniach dwukierunkowych przed przeszkodami zlokalizowanymi w okolicy
osi jezdni, rozdzielającymi pasy ruchu o kierunkach przeciwnych.
Nachylenie w stosunku do osi jezdni linii ograniczających powierzchnię wyłączoną z ruchu,
rozszerzających się przed przeszkodą, zależy od dopuszczalnej prędkości i powinno być nie
wieksze niż:
- 1:10 na drogach o dopuszczalnej prędkości do 70 km/h,
- 1:20 na pozostałych drogach.
Linie ograniczające należy wyznaczać na przedłużeniu krawędzi jezdni (krawężników lub linii
krawędziowych) albo w odleglości do 0,10 m na zewnątrz od krawężników.
Jeżeli linia ograniczająca powierzchnię wyłączoną z ruchu nie jest prosta, wówczas
dla linii wewnętrznychstosuje się skos 1:3 (1:1) do stycznej w punkcie przecięcia linii
wewnętrznej z linią ograniczającą.
Powierzchnie wyłączone z ruchu o liniowaniu łamanym
Powierzchnie wyłączone z ruchu o liniowaniu łamanym umieszcza się na jezdni, na której
ruch pojazdów odbywa się po obu stronach tej powierzchni w tym samym kierunku.
Napisy
Zasady ogólne
Napisy na jezdni mogą być wyrażone wyrazami lub liczbami.
Napisy stosuje się w celu poinformowania kierujących o sposobie korzystania
z drogi (BUS, STOP). Oprócz napisów
określonych przez znaki P-16 i P-22 można na pasach ruchu umieszczać napisy określające
rodzaj pojazdów, dla których pasy te są przeznaczone (np. TAXI, STRAŻ).
Na drogach lokalnych, podjazdach, parkingach można umieszczać rowniez inne napisy jak
np. "WJAZD", "WYJAZD", "NIE PARKOWAĆ" itp., a wewnątrz znaku P-20 napis określający
użytkownika koperty.
W zależności od dopuszczalnej na drodze prędkości obowiązującej na odcinku poprzedzającym
występowanie napisu stosuje się dwie odmiany liternictwa:
- krótką - na drogach o dopuszczalnej prędkości do 70 km/h,
- długą - na pozostałych drogach.
W przypadku stosowania napisów w kilku wierszach, odległość między
poszczególnymi wierszami powinna wynosić:
- 2,0 m - na drogach o dopuszczalnej prędkości do 70 km/h,
- 4,0 m - na pozostałych drogach.
Napisy wyznacza się prostpadle do osi pasa ruchu i symetrycznie w jego szerokości.
Znak P-25 "próg zwalniający" stosuje się w celu oznaczenia umieszczonego na jezdni
progu zwalniajacego.
Oznakowanie poziome umieszcza się na całej szerokości powierzchni najazdowej i zjazdowej progu.
W odległości 1,0 m przed progiem, na nawierzchni jezdni można umieszczać punktowe elementy
odblaskowe barwy białej (min. 4 elementy) usytuowane liniowo, równolegle do osi progu.
Jeżeli na progu zwalniającym wyznaczono przejście dla pieszych (przejście wyniesione), na
powierzchni progu umieszcza się znak P-10.
Znaki uzupełniające stanowią grupę znaków o różnych kształtach, wymiarach i przeznaczeniu. W znacznym
stopniu dopełniają one znaki opisane powyżej. Rozróżnia się następujące znaki uzupełniające:
- symbole (P-15, P-23, P-24),
- napisy (P-16, P-22),
- linie przystankowe (P-17),
- stanowiska i pasy postojowe (P-18, P-19, P-20),
- powierzchnie wyłączone z ruchu (P-21a, P-21b),
- symbole znaków pionowych w oznakowaniu poziomym.
Odległość między znakami uzupełniającymi oraz między znakami poprzecznymi a uzupełniającymi umieszczonymi
na pasie ruchu powinna wynosić co najmniej 2,0 m.
Dopuszcza się stosowanie znaków poziomych będących powtórzeniami znaków pionowych.
Opisy szczegółowe
Trójkąt podporządkowania
Znak P-15 "trójkąt podporządkowania" stosuje się na wlotach podporządkowanych w celu uprzedzenia
kierujących o zbliżaniu się do drogi z pierwszeństwem, jako uzupełnienie znaków pionowych A-7 "ustąp
pierwszeństwa".
Znak P-15 występuje w dwóch odmianach:
- krótkiej, którą należy stosować na drogach o dopuszczalnej prędkości do 70 km/h,
- długiej, którą należy stosować na pozostałych drogach.
Trójkąty podporządkowania umieszcza się, oddzielnie na każdym pasie ruchu, zawsze na wlotach
dróg podporządkowanych, które na poprzedzającym odcinku miały pierwszeństwo. Zaleca się je
także stosować w innych przypadkach uzasadnionych warunkami ruchu i stanem bezpieczeństwa.
Odległość umieszczania znaków P-15 od krawędzi drogi poprzecznej powinna wynosić 15-20 m dla
odmiany krótkiej i 30-40 m dla odmiany długiej. Jeżeli na wlocie drogi podporządkowanej
wyznaczone zostało przejście dla pieszych, nie powtarza się znaków P-15 za przejściem.
Napis stop
Znak P-16 "napis stop" stosuje się jako uzupełnienie znaku P-12.
Występuje w dwóch odmianach:
- krótkiej, którą należy stosować na drogach o dopuszczalnej prędkości do 70 km/h,
- długiej, którą należy stosować na pozostałych drogach.
Znak P-16 umieszcza się w odległości min. 2,0 m od
linii bezwzględnego zatrzymania (znak P-12), oddzielnie na każdym pasie ruchu.
Linia przystankowa
Znak P-17 "linia przystankowa" stosuje się w celu wyznaczenia odcinka jezdni przeznaczonego
na przystanek autobusowy lub trolejbusowy bez zatoki.
Minimalna długość linii przystankowej
wynosi 30 m.
Znak P-17 stosuje się także w celu oznaczenia strefy przystanku tramwajowego bez wysepki
dla pasażerów.
Znak P-17 umieszcza się w taki sposób, aby jego koniec znajdował się w odległości 15 m za
znakiem pionowym oznaczającym przystanek autobusowy, trolejbusowy lub tramwajowy (odpowiednio
znaki D-15, D-16 lub D-17). Długość linii przystankowej należy dostosować do częstotliwości
jednoczesnego zatrzymywania się na przystanku kilku autobusów lub tramwajów, nie może ona
być jednak większa od 60 m.
Przy przystankach tramwajowych długość linii powinna być równa długości najdłuższego
składu tramwajowego. Na początku linii przystankowej umieszcza się w takich przypadkach
znak P-13.
Linie wyznaczające stanowiska postojowe
Znak P-18 "stanowisko postojowe" stosuje się w celu wyznaczenia miejsc postoju na
części jezdni i chodnika oraz na wydzielonych parkingach bez ustalonych konstrukcyjnie
stanowisk. Na obszarach, gdzie wyznacza się miejsca postojowe, należy przewidzieć
stanowiska przeznaczone dla samochodów osób niepełnosprawnych.
Miejsca te oznacza się znakiem poziomym P-18 uzupełnionym symbolem osoby niepełnosprawnej
oraz zaleca się dodatkowo oznaczać tabliczką do znaków drogowych pionowych T-29.
Linia wyznaczająca pas postojowy
Znak P-19 "linia wyznaczająca pas postojowy" stosuje się na
drogach w obszarach zabudowanych w celu:
- wskazania pasa przeznaczonego do postoju pojazdów przy krawędzi jezdni lub zatoki postojowej,
- wyznaczenie miejsc postojowych częściowo na jezdni, częściowo na chodniku.
Szerokość pasa postojowego powinna być
nie mniejsza niż 2,0 m.
Zaleca się, aby początek pasa postojowego na jezdni był wykonany z zachowaniem
minimalnego skosu 1:3.
Stanowisko postojowe zastrzeżone - "koperta"
Znak P-20 "koperta" stosuje się w celu oznaczenia stanowiska postojowego przeznaczonego do
wyłącznego użytkowania przez niektórych uczestników ruchu. Wymiary kopert uwzględniające
rodzaje pojazdów i ustalony sposób ich umieszczania podano poniżej.
Wymiary kopert uwzględniające rodzaje pojazdów i ustalony sposób ich umieszczania
| Na jezdni - równolegle do krawężnika |
| Rodzaj pojazdu | Długość boku [m] |
| a | b |
| Samochód osobowy | 5,0 | 2,3 (3,6)* |
| Samochód ciężarowy | 10,0÷12,0 | 3,0 |
| Na jezdni lub chodniku - prostopadle lub ukośnie |
Kąt nachylenia
do krawędzi jezdni | Długość boku [m] |
| a | b |
| 90° | 4,5 | 2,3 (3,6)* |
| 60° | 5,0 | 2,6 (3,6)* |
| 45° | 5,0 | 3,2 (3,8)* |
*) liczby w nawiasach dotyczą wymiarów stanowisk przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych
Dopuszcza się stosowanie znaku P-20 samodzielnie bez znaku D-18a "parking - miejsce
zastrzeżone". Zastrzeżone miejsca postoju wyznacza się w rejonach, w których występuje
stały niedobór miejsc postojowych, a zachodzi uzasadniona konieczność zapewnienia
dogodnego miejsca postoju dla określonego użytkownika. Potrzeba wyznaczenia "koperty"
wynikać powinna z rodzaju pojazdu, przewożonego ładunku i częstotliwości wykorzystania
miejsca.
Wewnątrz znaku P-20 umieszcza się napis określający użytkownika (POLICJA, MPO itp.).
Wysokość napisu lub numeru wynosi 320 mm, a
zasady jego konstruowania jest taka
jak dla odmiany krótkiej napisów.
|
|
Strona główna
